کد مطلب:35487 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:236

«احذركم اهل النفاق.»

از منافقان و دورویان به دور باشید.

سفارش كند مرتضی بر شما
ایا پاكدل بندگان خدا

كه همواره باشید پرهیزكار
دگر دوستدار خداوندگار

حذر كرده از مردم نابكار
دورویان ناپاك بد روزگار

كه این قوم نامردم پست دون
شما را شود بر بدی رهنمون

كه ناپاك آلوده دارد چو خویش
شما را بلغزاند از راه و كیش

همه خلق خواهد چو خود، نادرست
كه در اعتقاد است ناپاك و سست

چنین مردمی، پست و بی اعتبار
به صد رنگ گیرند نقش و نگار

نه در زندگانی شناسد شرف
نه دارد مرامی، نجوید هدف

چنین فتنه جویان بد روزگار
همه توده را خواسته نابكار

به سودش بود دور آشوب و كین
كه گمره كند مردم نیك بین

گرفته همی توده زیر نظر
كه انداخته مسلمین در خطر

شناسد اگر رشته ای را ضعیف
در آنجا كشد نقشه های كثیف

كجا آتش فتنه را بی درنگ
برافروزد از حیله ی رنگ رنگ

دو رنگان به ظاهر بسی دلكشند
ولی همچو عفریت مردم كشند

به بر كرده فاخر لباس نظیف
نهان گشته در جامه دیوی كثیف

كه در زیر این جامه ی رنگ رنگ
نهان كرده بدكار خون ریز چنگ

كه چون فتنه افروخت بین شما
بدرد همی مردم بینوا

به یزدان دادار بردم پناه
از این فتنه گر مردم كینه خواه

كه در سینه دارند قلبی سیاه
سر بدگهر همچو دل پر گناه

[صفحه 106]

به ظاهر اگر نرم آمد به راه
به باطن شتابد به سوی گناه

بسی چرب گفتار و شیرین زبان
ولی در عسل، زهر دارد نهان

خدا رحم سازد به نوع بشر
كزین بدسگالان نبیند خطر

به دل، آتش كینه دارد نهان
جسد شعله ور گشته از آن میان

پدر را همی كشته و از پسر
نوازش كند دیو ننگین گهر

اگر اشك می ریزد این بی حیا
نباشد در آن گریه، صدق و صفا

كه زهر است آن اشك، آلوده سخت
شناسای آن مردم نیكبخت

اگر بر بزرگی ستایش كند
در اندیشه باشد كه خواهش كند

كند گوشزد آرزوهای خویش
كه تا برده مقصود خود را ز پیش

بسی سر به زیر است روز نیاز
به آز و هوس می شود چاره ساز

ولی چون موفق نشد زان میان
به دشنام آلوده سازد دهان

چنان زشت و پست است این بی حیا
كه گفته است بر مردگان ناسزا

به هر بسته قفلی به دستش كلید
مهیا نموده است زشت پلید

به هر حق مطابق كند باطلی
نخواهد كه مسرور بیند دلی

به هر شام تاریك، این نانجیب
همی كرده روشن، چراغ فریب

به گفتارش آلوده دارد دروغ
چو از چشم بندی بگیرد فروغ

بجوینده گر راه حق را نشان
دهد با زبان می كند آن چنان

كه ناچار جوینده زان رهگذر
به باطل نهد پای سیر و سفر

منافق بود مار خوش خط و خال
كه زهر است در كام آن بدسگال

منافق بود پیرو اهرمن
بود پیروش، دشمن خویشتن

[صفحه 107]

صفحه 106، 107.